Manuele therapie is een specialisatie (een wettelijk erkende bijzondere beroepsbekwaamheid) binnen de kinesitherapie die zich richt op de gezondheids-/functioneringsproblemen van patiënten met klachten aan het bewegingsapparaat die zich uiten in het neuromusculoskeletale domein en die samenhangen met beperkingen in activiteiten en participatie en daardoor de algemene gezondheid (balans belasting-belastbaarheid) ongunstig kunnen beïnvloeden.  De wervelkolom en/of extremiteiten spelen hierbij een centrale rol.  Een manueel therapeut handelt op basis van het klinisch redeneren en gebruikt specifieke behandelingstechnieken waaronder manuele technieken (tracties, translaties, manipulaties, neurogene stretching, …) en oefeningen. Bovendien worden ook de meest recente pijn-neurofysiologische principes gehanteerd ter bestrijding van (chronische) pijn: advies, inzicht, educatie.  Een manueel therapeut baseert zich op de beschikbare wetenschappelijke en klinische evidentie en benadert vanuit het biopsychosociaal kader iedere individuele patiënt.  Wereldwijd bestaat voor het manueel therapeutisch handelen klinische evidentie met een brede (expert)consensus binnen de kinesitherapie en haar specifieke domein.

Kinesitherapie is een mooi en uniek beroep met een zeer gevarieerd aanbod van behandelingen. De kinesitherapeut richt zich vooral op het menselijk bewegen en dan voornamelijk op basis van de hulpvraag van de persoon met zorgnood (de patiënt), meestal in een context van (opnieuw) leren correct bewegen en gezond blijven functioneren.  Sinds de WUK – Wet op de Uitoefening van de Kinesitherapie van 1995 situeert de kinesitherapie met een eigen wetenschappelijk kader (Evidence Based Medicien/Practice) binnen de medische wetenschappen.

De kinesitherapeutische hulpverlening is van toepassing op mensen met een variabele zorggraad en zorgbehoeften, ongeacht de leeftijd en de levensfasen waarin zij  zich bevinden.  Samen met de patiënt wordt gewerkt aan herstel en behoud van de meest functionele aspecten: bevorderen van de fysische mogelijkheden, activiteiten en participatie.  Bovendien is er ook aandacht voor de maatschappelijke gezondheidsdoelstellingen zoals preventie en het belang van gezond en verantwoord bewegen.  Hierdoor levert de kinesitherapeut (samen met 18.000 collega’s in België) een uiterst belangrijke bijdrage aan de volksgezondheid en is hij/zij mede verantwoordelijk voor een toename van de kwaliteit van het leven van patiënten met acute en chronische klachten, dit zowel binnen de eigen praktijk als in de thuissituatie van de patiënt.  Kinesitherapie levert vandaag binnen de gezondheidszorg daarom een belangrijke bijdrage in de kostenbeperking voor ziekten en arbeidsongeschiktheid.